Το Γκλύξμπουργκ και η αλήθεια!

Βασιλείς Κωνσταντίνος, τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος, τέως βασιλιάς Κωνσταντίνου,τέως Βασιλέως Κωνσταντίνου,Κωνσταντίνος Γλίξμπουργκ,τέως Βασιλιάς Κων/νος, ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΑΝΝΑ-ΜΑΡΙΑ, βασίλισσας Αννα-Μαρία, βασίλισσας Αννας-Μαρίας 

Το Γκλύξμπουργκ και η αλήθεια!

Στον απόηχο της Χρυσής Επετείου των γάμων του βασιλιά Κωνσταντίνου και της βασίλισσας Άννας-Μαρίας, διαβάζοντας δεκάδες άρθρα και αφιερώματα για το γεγονός αυτό, το δείπνο στο Μουσείο Ακροπόλεως, την Τελετή στο Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών και την δεξίωση στο Ν.Ο.Ε., αναφέρουν τον βασιλιά Κωνσταντίνο ως κ. Γκλύξμπουργκ.

Του Ανδρέα Μέγκου

Η τακτική αυτή, της σαχλαμάρας, που συνεχίζεται για δεκαετίες τώρα, εδράζεται άλλοτε στην ποταπή κακοπιστία και άλλοτε στην ολοκληρωτική άγνοια των ιστορικών στοιχείων και δεδομένων, σε συνδυασμό με ένα χαμηλότατου επιπέδου εμπαθή φανατισμό.

Ας το πάρουμε το θέμα από την αρχή…

Κανένα μέλος της βασιλικής δυναστείας της Δανίας δεν είχε ποτέ επίθετο και, φυσικά, το Γκλύξμπουργκ είναι αποκύημα κακοήθειας και κακοποίησης της αλήθειας.

Όταν ο βασιλιάς Γεώργιος Α΄ έφτασε στην Ελλάδα το 1863, έφερε τον τίτλο του πατέρα του, πρίγκιπας του Σλέσβιχ – Χολστέιν, Σόνεμπουργκ, Γκλύξμπουργκ. Επρόκειτο για δουκάτα τα οποία άνηκαν στην οικογένεια του. Όταν όμως ο πατέρας του ανήλθε στο θρόνο της Δανίας, το μοναδικό του όνομα ήταν Χριστιανός, βασιλεύς της Δανίας. Του υιού του δε, Γεώργιος Α, βασιλεύς των Ελλήνων και πρίγκιπας της Δανίας. Έκτοτε, τα δουκάτα αυτά προσαρτήθηκαν από την Πρωσία, και ανήκουν σήμερα στην Γερμανία.

Tο Ψήφισμα ΚΕ” (18-03-1863) της Εθνικής Συνέλευσης ανέφερε ότι: «Αναγορεύεται παμψηφεί ο πρίγκηψ της Δανίας Χριστιανός-Γουλιέλμος-Φερδινάνδος-Αδόλφος-Γεώργιος, δευτερότοκος υιός του πρίγκηπος Χριστιανού, Συνταγματικός Βασιλεύς των Ελλήνων υπό το όνομα Γεώργιος Α’».

Πουθενά και ποτέ δεν είχε γίνει χρήση του Γκλύξμπουργκ, όπως βλέπουμε και στο το ψήφισμα.

Ένα υπέροχο κάστρο…

Το Γκλύξμπουργκ είναι τοπωνύμιο. Πρόκειται για κωμόπολη του νομού Σλέσβιγκ της Πρωσίας, όπου είχε οικοδομηθεί (1582-87) ανάκτορο, το οποίο έχει μέχρι και σήμερα το όνομα Γκλύξμπουργκ, στο οποίο διέμεναν οι δούκες που ο τίτλος τους περιλάμβανε – όπως συμβαίνει πάντοτε – και το όνομα της περιοχής για να ξεχωρίζουν από τους ομότιτλους τους.
Η λέξη Γκλύξμπουργκ είναι Γερμανική, σύνθετη από το GLUCK (τυχερός, ευτυχισμένος) και το BURG (κάστρο, πύργος).

Οι βασιλείς της Δανίας ουδέποτε είχαν επίθετο, και τα αρμόδια υπουργεία δικαιοσύνης και εσωτερικών του βασιλείου της Δανίας, με απόφαση τους, έχουν πάρει σαφή θέση επί του θέματος: «»…από το βασιλιά Christian IX και εφεξής κανείς Δανός βασιλιάς ή μέλος της δανικής βασιλικής οικογένειας δεν φέρει ή έφερε το όνομα Γκλύξμπουργκ ή οποιοδήποτε άλλο επώνυμο»…»

Παρατίθεται παρακάτω με ημερομηνία 12 Ιουλίου 1983, από το γραφείο της βασίλισσας της Δανίας, η επιστολή αναφορικά με το Γκλύξμπουργκ όπου σημειώνετε και η απαντητική επιστολή του δανού πρωθυπουργού την 1η Ιουλίου 1983 που είχε επιδοθεί και στο γραφείο του τότε έλληνα πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου.
Αποδεικνύεται περίτρανα με τον πιο επίσημο τρόπο, από την παρακάτω επιστολή, η αυθαιρεσία της χρήσης του Γκλύξμπουργκ ως επίθετο για την ελληνική βασιλική οικογένεια.

Επίσης, το Συμβούλιο της Επικρατείας, στην απόφαση 4575/1996, αποφάνθηκε μεταξύ των άλλων ότι ο βασιλιάς Κωνσταντίνος αναγνωρίζεται ως “Κωνσταντίνος, πρώην βασιλιάς των Ελλήνων”.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας
Συνεδρίαση της Ολομέλειας
Απόφαση: 4575/1996

«Ο αιτών, τέως βασιλιάς των Ελλήνων, έκπτωτος ήδη, σύμφωνα με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 8ης Δεκεμβρίου 1974, στερείται επωνύμου λόγω των ιστορικών περιστάσεων και ειδικότερα γιατί οι βασιλιάδες των Ελλήνων δεν είχαν επώνυμο (βλ. συναφώς Ψήφισμα της Β” των Ελλήνων Συνέλευσης της 18.3.1863, σύμφωνα με το οποίο ο ιδρυτής της δυναστείας Χριστιανός, Γουλιέλμος, Φερδινάρδος, Αδόλφος, Γεώργιος, δευτερότοκος γιος του πρίγκιπα Χριστιανού της Δανίας, ανακηρύσσεται «Συνταγματικός βασιλεύς των Ελλήνων» με το όνομα Γεώργιος Α” Βασιλεύς των Ελλήνων, καθώς και το έγγραφο του Γραφείου του Πρωθυπουργού της Δανίας με ημερομηνία 1.7.1983, το οποίο πιστοποιεί ότι «από το βασιλιά Christian IX και εφεξής κανείς Δανός βασιλιάς ή μέλος της δανικής βασιλικής οικογένειας δεν φέρει ή έφερε το όνομα Γλίκσμπουργκ ή οποιοδήποτε άλλο επώνυμο»).

Υπό τις ανωτέρω περιστάσεις ο αιτών έχει δικαίωμα να τύχει δικαστικής προστασίας κατά το άρθρο 20 του Συντάγματος, απευθυνόμενος στο δικαστήριο με το κύριο όνομά του, αρκεί να προκύπτει κάθε φορά, από το περιεχόμενο του δικογράφου, η ταυτότητα του. Στην προκειμένη περίπτωση, ο αιτών, για να προσδιορίσει την ταυτότητα του, αναφέρει, στο δικόγραφο της κρινόμενης αίτησης, ότι η αίτηση αυτή ασκείται από τον Κωνσταντίνο, πρώην βασιλιά των Ελλήνων.

Η ονομασία αυτή, «πρώην βασιλιάς» αναφέρεται στο δικόγραφο όχι ως τίτλος ευγενείας, ο οποίος απαγορεύεται από το Σύνταγμα (άρθρο 4 παρ. 7), αλλά για να προσδιοριστεί η ταυτότητα του αιτούντος, ο οποίος στερείται, για τους λόγους που αναφέρθηκαν, επωνύμου.

Έχει, δηλαδή, την έννοια ότι ο αιτών είναι ο Κωνσταντίνος εκείνος που διατέλεσε βασιλιάς των Ελλήνων έως την έκπτωση του. Πρόκειται για αναφορά σε ένα ιστορικό γεγονός που, όπως και άλλα στοιχεία, μπορεί πράγματι να προσδιορίσει την ταυτότητα του πιο πάνω προσώπου, προκειμένου το πρόσωπο αυτό να τύχει δικαστικής προστασίας.

Υπό τις ανωτέρω λοιπόν περιστάσεις, και από την άποψη ειδικώς του άρθρου 20 του Συντάγματος, να ζητήσει δικαστική προστασία όταν προσβάλλεται δικαίωμα ή έννομο συμφέρον του.

http://www.royalchronicles.gr/